Lieve dromers,
Wat een bijzondere, ontroerende week. Een week waarin ik twee uitersten van het leven heb mogen ervaren. Overlijden en geboorte. Verdriet en geluk. Maar liefst drie mensen in mijn omgeving zijn overleden. Allemaal aan de ziekte kanker. Ouders van naaste vrienden. Maar ook een cursist uit mijn yogastudio.
Ik geef les aan kleine groepen, omdat ik alles in het leven al groots en massaal vind. Ik hou ervan om echt contact te hebben met mijn yogi’s. Ze te zien en te voelen. Dat maakt het lesgeven voor mij zo waardevol. Die verbinding zorgt er ook voor dat het verlies van deze yogi mij ook raakt, diep in mijn hart. Yoga en meditatie was voor haar belangrijk in het leven, zeker in haar laatste fase. Ze vond er rust en vrede in. Maar vooral ook liefde. Zes weken voor haar overlijden deed ze gewoon nog de Zonnegroet in de les. Maar op een gegeven moment ging het niet meer. Ze belde me op om te vertellen dat ze op bed lag en niet meer kon komen. Ik besloot naar haar toe te gaan en gaf haar een yoga nidra sessie. Daarna hadden we een mooi gesprek over het leven. Het woord ‘liefde’ kwam heel vaak voor in het gesprek. Ze vertelde dat ze bijna klaar was voor de reis naar huis, naar licht en liefde. Ze was overtuigd dat dit onze bron is en dat we dit in wezen allemaal zijn. Maar dat we door het leven soms in de war raken en van ons pad af raken. In de laatste weken van haar leven ervaarde ze meer liefde dan ooit. Hoe verwarrend dan ook, maar als het er op aan komt en iedereen zich ontdoet van allerlei lagen, blijft er alleen maar liefde over. Zeggen mensen eindelijk wat ze voor elkaar voelen, wat ze diep in hun hart eigenlijk hadden gewild. Ik kijk met zoveel dankbaarheid terug naar dit gesprek. Ze verwoordde precies hoe ik het leven ook ervaar. En hoe belangrijk de liefde is. De yoga nidra sessie en ons samenzijn voelde zo goed, dat we afspraken voor die week erna. Maar deze afspraak is er helaas nooit meer van gekomen. Ik kreeg nog een berichtje van haar. Daarin schreef ze dat ze het zo jammer vindt dat ze mijn nieuwe boek niet meer kon lezen, maar deze wel graag aan haar omgeving wilt geven. Dat ze dankbaar is voor alle liefde in haar leven en hoopt dat alle mensen hun hart blijven openen voor liefde. Dat het antwoord altijd liefde mag zijn. Ik pink meer dan een traantje weg.
Een paar dagen na haar afscheid, was het tijd voor een geboorte. Met trillende handen maakte ik mijn cadeautje, liefdevol verpakt door mijn uitgever, open. Ik voel langs de kaft, hou het tegen het licht en blader langs de bijna 200 bladzijden. Na jaren schrijven, heb ik het nu echt in mijn handen: mijn nieuwe boekenkind ‘Het antwoord is liefde’. Ik moet weer huilen. Nu tranen van blijdschap, dankbaarheid én… liefde. Mijn dochters kijken me ontroerd aan. Verbaasd zijn ze niet meer, want ze weten dat ik ook kan huilen van geluk. We geven elkaar een knuffel en eten daarna lekker taart en proosten op hun nieuwe ‘zusje’. ‘Laten we een liefdesrevolutie beginnen’, roept een van mijn dochters. Ja, laten we dat doen! Ook al is het leven vol met uitersten, met een traan en een lach, liefde blijft in alle situaties een grote helende, transformerende en krachtige energie. Laat het antwoord altijd liefde zijn, ongeacht de vraag.
https://flipagram.com/f/14DnbgqPgqi